Artist Statement
For now I can say that painting is:
Expressing and Creating
with Love for the Process.
It brings Happiness every day!
Every time I start a new painting. I am super excited and in total panic at the same time. I think every artist knows that feeling. Even though it is not easy to endure: It is a wonderful feeling! However, this panic creates chaos in my head.
I try to create order in this chaos by drawing smooth lines and by bringing harmony into the bright colors. But the tension in the painting must remain. I do that by interrupting the smooth lines here and there. They must be round, curved lines. A single straight line can bring some tension to it. The first drawing is a doodle like a child’s scratch. Adding lights and shades creates roofs, walls or floors. At first sight there is harmony, but the chaos persists, because it is not always clear what for instance is the roof and what the wall. Still, I want it to look like if you could build a town like that.
Furthermore, the colors shouldn’t be pastel, they should not be floating. A pastel-colored world does not exist. The world is not only nice and sweet. I love deep and full colors. You can not achieve this effect by putting the right color in one go, only by creating a new layer over it each time again. It looks like a beautiful, brightly colored city. But when you take a close view, you’ll see that it is impossible to build a world like this.
Usually towns are in the dark. There are no people on the streets and the moon is shining. In every painitng you’ll see the light shining on the city. It reflects the mood of the city. This mood determines the title of the painting.
Elke keer als ik aan een nieuw schilderij begin, ben ik super enthousiast en tegelijkertijd in totale paniek. Ik denk dat elke kunstenaar dat gevoel kent. Ook al is het niet makkelijk uit te houden: Het is een heerlijk gevoel! Echter, deze paniek schept chaos in mijn hoofd.
Ik probeer dan orde te scheppen in deze chaos door vloeiende lijnen te trekken en door harmonie te brengen in de felle kleuren. Maar de spanning in het schilderij moet wel blijven bestaan. Dat doe ik door de vloeiende lijnen toch hier en daar te onderbreken. Het moeten ronde, kromme, gebogen lijnen zijn. Een enkele rechte lijn kan hierin spanning brengen. De eerste tekening is een krabbel zoals gekras van een kind. Door licht en schaduw toe te voegen onstaan er daken, muren of vloeren. Op het eerste gezicht is er dan harmonie, maar de chaos blijft bestaan, want het is deels onduidelijk wat het dak is en wat de muur is. Toch wil ik dat het lijkt alsof je het zou kunnen bouwen.
Verder mogen de kleuren niet pastel zijn, ze mogen niet zweven. Een pastelkleurige wereld bestaat niet. De wereld is niet lief en zoet. Ik hou van diepe, volle kleuren. Dit effect kun je niet bereiken door in één keer de juiste kleur erop te zetten, maar ontstaat door er telkens een nieuwe laag overheen te schilderen. Het lijkt een prachtig, felgekleurde stad. Maar van dichtbij bekeken, is het onmogelijk deze wereld te bouwen.
Mijn stadjes zijn meestal in het donker. Er zijn geen mensen op straat en de maan schijnt. Je ziet altijd het licht op de stad schijnen. Het geeft de stemming weer van de stad. Deze stemming bepaalt de titel van het schilderij.
Silence on a Sunday Morning
As I painted this work, I was thinking of the book my mother used to read from as I was a child. I then saw the story come to life in beautiful colors. During painting, it was as if the houses were looking at me. I felt the silence of the Sunday morning. All people are still sleeping. The moon is still shining. Nobody has to go to work. Sunday is a special day.
Silence on a Sunday Morning
Toen ik dit werk schilderde, dacht ik aan het boek waar mijn moeder vroeger uit voorlas. Ik zag dan het verhaal in bonte kleuren tot leven komen. Tijdens het schilderen was het net alsof de huizen mij aankeken. Ik voelde de stilte van de zondagochtend. Alle mensen slapen nog. De maan schijnt nog. Niemand hoeft naar zijn werk. Zondag is een bijzondere dag.
Silence on a Sunday Morning
As I painted this work, I was thinking of the book my mother used to read from as I was a child. I then saw the story come to life in beautiful colors. During painting, it was as if the houses were looking at me. I felt the silence of the Sunday morning. All people are still sleeping. The moon is still shining. Nobody has to go to work. Sunday is a special day.
Urbe in Orbem
Een chaotisch kleurrijk wateroppervlak spiegelt in een waterdruppel. In de druppel onstaat een stad met duidelijke lijnen en harmonieuze kleurverdeling. In de achtergrond springt een tweede druppel uit het water omhoog. Een kindje van de grote.
Water heeft een aantrekkingskracht op mij. Als ich water zie, bijvoorbeeld een slootje of een riviertje, dan wil ik er het liefste in of in ieder geval pootje baden. Het spannende aan water is, dat het allerlei mooie dingen kan weerspiegelen, alsof je het zou kunnen pakken. Maar het is er niet. Het is niet echt.
In de meeste van mijn schilderijen stroomt er water door de stad. In dit werk wordt de stad geboren uit het water.
Silence on a Sunday Morning
As I painted this work, I was thinking of the book my mother used to read from as I was a child. I then saw the story come to life in beautiful colors. During painting, it was as if the houses were looking at me. I felt the silence of the Sunday morning. All people are still sleeping. The moon is still shining. Nobody has to go to work. Sunday is a special day.
You are not alone
Een stad vol kleurrijke huizen, die in het water staan. Het licht is aan in een aantal huizen, zodat ik mij bekeken voelde toen ik aan het schilderen was. De werktitel was dan ook ‘You are being watched’. Het water maakte het er niet beter op. Het dreigende gevoel werd groter. De brug die naar het stadje leidt nodigt uit om binnen te komen. Dan voel je niet meer bekeken, maar mag je erbij horen. Toen ik mij dit realiseerde, voelde ik mij door dit werk getroost.
Silence on a Sunday Morning
As I painted this work, I was thinking of the book my mother used to read from as I was a child. I then saw the story come to life in beautiful colors. During painting, it was as if the houses were looking at me. I felt the silence of the Sunday morning. All people are still sleeping. The moon is still shining. Nobody has to go to work. Sunday is a special day.
Metamorphosis
Max van Huut (één van de architecten van de buitenplaats in Eelde, Drenthe): ‘…(we) tillen als het ware een stukje aarde even op en maken er een gebouw van. Alles wat we neerzetten komt uit die aarde en wordt er ook weer onderdeel van. We zien de aarde als levend organisme, dat je niet moet verminken met onnatuurlijke gebouwen, maar waar je iets aan moet toevoegen. iets waar die aarde zich goed bij voelt.’
Ik hou van gebouwen die een eenheid vormen met de omgeving. Deze metamorphose is als vanzelf uit de grond gekomen met al zijn bulten en bobbels. Hierin komt ook het belang van balans en harmonie tot uiting.